Sygnalizacja świetlna nad drzwiami pracowni/gabinetu RTG

Nad drzwiami prowadzącymi do gabinetu rentgenowskiego powinna znajdować się ostrzegawcza sygnalizacja świetlna.Tzw. plafon powinien włączać się równocześnie z zasilaniem generatora lampy rentgenowskiej.
Plafonu nie musi być gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego, w gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie; w gabinetach, w których są używane aparaty rentgenowskie służące wyłącznie do densytometrii kości.

Dla jakich pracowni rtg wymóg przyciemniania światła?

W gabinetach rentgenowskich, w których znajduje się stanowisko rentgenowskie wyposażone w świetlny wskaźnik wielkości napromienianego pola lub w tor wizyjny, zapewnia się możliwość przyciemnienia oświetlenia.

Jaka powinna być wentylacja w ciemni?

Pomieszczenie ciemni rentgenowskiej jest wyposażone w wentylację mechaniczną zapewniającą co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym początek instalacji wywiewnej powinien być zlokalizowany w pobliżu źródeł zanieczyszczenia powietrza.

Jaka sygnalizacja wykonania ekspozycji w gabinecie rtg?

Diagnostyczne aparaty rentgenowskie do zdjęć są wyposażone w urządzenia sygnalizujące w sposób akustyczny lub optyczny wykonanie ekspozycji. Sygnalizacja powinna być słyszana lub widoczna z miejsca uruchamiania wyzwalacza.

Pomieszczenie do oceny i opisu zjdęć rentgenowskich

Za wyjątkiem rentgenowskich wewnątrzustnych zdjęć stomatologicznych, ocena i opis wyników badań rentgenowskich odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu, przy czym wyposażenie tego pomieszczenia umożliwia zaciemnienie okna; takie rozmieszczenie negatoskopów, aby nie znajdowały się one w pobliżu źródeł światła; rozmieszczenie negatoskopów w sposób zapobiegający ich wzajemnemu oddziaływaniu jako źródeł światła.

Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta

Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta sprawuje właściwy miejscowo państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. W ramach sprawowanego nadzoru państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę w jednostkach ochrony zdrowia udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem promieniowania jonizującego  nie rzadziej niż raz na 4 lata.

Kontrola sanepidu / państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego

Kontrola państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta obejmuje ocenę stanu urządzeń radiologicznych używanych do diagnostyki lub terapii a także porównanie stanu aktualnego z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania zgody na prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych.
W ramach przeprowadzanej kontroli państwowy wojewódzki inspektor sanitarny ma również prawo przeprowadzać, w zależności od potrzeb, niezależne pomiary w zakresie wewnętrznych testów kontroli parametrów fizycznych urządzeń radiologicznych. Pomiary te mogą być wykonywane przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego bezpośrednio lub na jego zlecenie przez właściwe jednostki akredytowane niepozostające w stosunku podległości służbowej lub organizacyjnej do kontrolowanego podmiotu.

Kto to jest fizyk medyczny?

Fizyk medyczny to osoba posiadająca tytuł specjalisty w dziedzinie fizyka medyczna.
We wszystkich czynnościach, w których przewidziany jest udział fizyka medycznego dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2010 r. udział fizyka bez specjalizacji posiadającego co najmniej 2-letni staż pracy w jednostce ochrony zdrowia w zakresie medycznych zastosowań promieniowania jonizującego.

Jaki jest zakres audytu wewnętrznego w pracowni RTG?

Zakres klinicznego audytu wewnętrznego obejmuje sprawdzenie co najmniej:
1)   zgodności procedur roboczych z wzorcowymi (niestety procedury wzorcowe od dnia wejścia w życie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej do dnia dzisiejszego nie zostały jeszcze opublikowane)
2)   prowadzenia analizy zdjęć odrzuconych;
3)   sposobu postępowania z podstawową dokumentacją medyczną (skierowanie, opis wyniku);
4)   częstości wykonywanych testów.

Zespół audytorski może dokonywać bieżącej obserwacji realizacji procedur roboczych.
W terminie miesiąca od zakończenia audytu RTG jest sporządzany protokół i przekazywany kierownikowi pracowni / gabinetu rentgenowskiego.
Nieprawidłowości proceduralne i organizacyjne stwierdzone w trakcie klinicznego audytu wewnętrznego podlegają natychmiastowym działaniom korygującym.
Nieprawidłowości techniczne wykryte w trakcie klinicznego audytu wewnętrznego podlegają usunięciu w terminie wyznaczonym przez kierownika pracowni / gabinetu RTG.

Edycja:

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz.U. z 2013 r., nr 1015 z późn. zm.),

zakres przedmiotowy klinicznego audytu wewnętrznego z zakresu rentgenodiagnostyki obejmuje sprawdzenie co najmniej:

  1. zgodności procedur roboczych z wzorcowymi,
  2. prowadzenia analizy zdjęć odrzuconych,
  3. sposobu postępowania z podstawową dokumentacją medyczną,
  4. częstości wykonywania i wyników bieżących testów specjalistycznych i testów podstawowych,
  5. wielkości dawek otrzymywanych przez pacjentów w stosowanych procedurach radiologicznych.