Nad drzwiami prowadzącymi do gabinetu rentgenowskiego powinna znajdować się ostrzegawcza sygnalizacja świetlna.Tzw. plafon powinien włączać się równocześnie z zasilaniem generatora lampy rentgenowskiej.
Plafonu nie musi być gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego, w gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie; w gabinetach, w których są używane aparaty rentgenowskie służące wyłącznie do densytometrii kości.
Miesiąc: Listopad 2010
Dla jakich pracowni rtg wymóg przyciemniania światła?
W gabinetach rentgenowskich, w których znajduje się stanowisko rentgenowskie wyposażone w świetlny wskaźnik wielkości napromienianego pola lub w tor wizyjny, zapewnia się możliwość przyciemnienia oświetlenia.
Jaka powinna być wentylacja w ciemni?
Pomieszczenie ciemni rentgenowskiej jest wyposażone w wentylację mechaniczną zapewniającą co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym początek instalacji wywiewnej powinien być zlokalizowany w pobliżu źródeł zanieczyszczenia powietrza.
Jakie są wymagania dla negatoskopów w pracowni RTG?
Zewnętrzne oświetlenie negatoskopu mierzone na jego powierzchni nie powinno przekraczać 50 luksów (nie dotyczy oceny i opisu rentgenowskich stomatologicznych zdjęć wewnątrzustnych).
Jaka sygnalizacja wykonania ekspozycji w gabinecie rtg?
Diagnostyczne aparaty rentgenowskie do zdjęć są wyposażone w urządzenia sygnalizujące w sposób akustyczny lub optyczny wykonanie ekspozycji. Sygnalizacja powinna być słyszana lub widoczna z miejsca uruchamiania wyzwalacza.
Pomieszczenie do oceny i opisu zjdęć rentgenowskich
Za wyjątkiem rentgenowskich wewnątrzustnych zdjęć stomatologicznych, ocena i opis wyników badań rentgenowskich odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu, przy czym wyposażenie tego pomieszczenia umożliwia zaciemnienie okna; takie rozmieszczenie negatoskopów, aby nie znajdowały się one w pobliżu źródeł światła; rozmieszczenie negatoskopów w sposób zapobiegający ich wzajemnemu oddziaływaniu jako źródeł światła.
Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta
Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta sprawuje właściwy miejscowo państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. W ramach sprawowanego nadzoru państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę w jednostkach ochrony zdrowia udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem promieniowania jonizującego nie rzadziej niż raz na 4 lata.
Kontrola sanepidu / państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego
Kontrola państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta obejmuje ocenę stanu urządzeń radiologicznych używanych do diagnostyki lub terapii a także porównanie stanu aktualnego z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania zgody na prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych.
W ramach przeprowadzanej kontroli państwowy wojewódzki inspektor sanitarny ma również prawo przeprowadzać, w zależności od potrzeb, niezależne pomiary w zakresie wewnętrznych testów kontroli parametrów fizycznych urządzeń radiologicznych. Pomiary te mogą być wykonywane przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego bezpośrednio lub na jego zlecenie przez właściwe jednostki akredytowane niepozostające w stosunku podległości służbowej lub organizacyjnej do kontrolowanego podmiotu.
Kto to jest fizyk medyczny?
Fizyk medyczny to osoba posiadająca tytuł specjalisty w dziedzinie fizyka medyczna.
We wszystkich czynnościach, w których przewidziany jest udział fizyka medycznego dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2010 r. udział fizyka bez specjalizacji posiadającego co najmniej 2-letni staż pracy w jednostce ochrony zdrowia w zakresie medycznych zastosowań promieniowania jonizującego.
Jaki jest zakres audytu wewnętrznego w pracowni RTG?
Zakres klinicznego audytu wewnętrznego obejmuje sprawdzenie co najmniej:
1) zgodności procedur roboczych z wzorcowymi (niestety procedury wzorcowe od dnia wejścia w życie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej do dnia dzisiejszego nie zostały jeszcze opublikowane)
2) prowadzenia analizy zdjęć odrzuconych;
3) sposobu postępowania z podstawową dokumentacją medyczną (skierowanie, opis wyniku);
4) częstości wykonywanych testów.
Zespół audytorski może dokonywać bieżącej obserwacji realizacji procedur roboczych.
W terminie miesiąca od zakończenia audytu RTG jest sporządzany protokół i przekazywany kierownikowi pracowni / gabinetu rentgenowskiego.
Nieprawidłowości proceduralne i organizacyjne stwierdzone w trakcie klinicznego audytu wewnętrznego podlegają natychmiastowym działaniom korygującym.
Nieprawidłowości techniczne wykryte w trakcie klinicznego audytu wewnętrznego podlegają usunięciu w terminie wyznaczonym przez kierownika pracowni / gabinetu RTG.
Edycja:
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz.U. z 2013 r., nr 1015 z późn. zm.),
zakres przedmiotowy klinicznego audytu wewnętrznego z zakresu rentgenodiagnostyki obejmuje sprawdzenie co najmniej:
- zgodności procedur roboczych z wzorcowymi,
- prowadzenia analizy zdjęć odrzuconych,
- sposobu postępowania z podstawową dokumentacją medyczną,
- częstości wykonywania i wyników bieżących testów specjalistycznych i testów podstawowych,
- wielkości dawek otrzymywanych przez pacjentów w stosowanych procedurach radiologicznych.